rangin kaman

چهارمین نشست سالانه همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران [همجا] در پاریس با شرکت عده ای از فعالان در فضائی دوستانه در روز سی ام ژوئیه برگزار شد.

در این نشست صمیمانه و سازنده یک روزه پس از رسیدگی به بیلان گروههای کار سیاسی، ارتباطات و مالی، به نقاط ضعف و قوت روند کار و سیاست همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران، به وضعیت ایران و وظیفه نیروهای دمکرات پرداخته شد و نتایج زیر بدست آمد که به اطلاع هم میهنان می رسد:

۱ ـ مخالفت ما با توافقنامه بخاطر اصل توافق نیست بلکه برای نوع و روند این توافق است. ما همانطور که مخالف گروگانگیری و جنگ و ادامه آن و اعمال تحریم ها نسبت به ملت ایران بودیم موافق پایان یافتن بحران بوده و هستیم. منتهی با توافقی موافقت داریم که حقوق ملی را پاس بدارد و حق حاکیت ملی  ایران را نقض ننماید.

۲ـ  رژیم در این مذاکرات بازنده است و ما از این نظر با محتوای  توافق نامه وین مخالفیم که رژیم با این تسلیم نامه می خواهد مردم را شریک باخت خودش کرده و نیروی مقاومت آنان را برای به دست آوردن خقوق شان از بین ببرد.

۳ـ نظام حاکم بر ایران با توافقنامه وین خواسته است موقعیت خود را حفظ کند. جمهوری اسلامی تا کنون سه بحران آفریده و از آنها برای ادامه حیات خود استفاده کرده است. این موضوع نیز مطرح شد آیابحران بزرگ دیگری در راه است؟

۴ـ وضعیت حقوق بشر با اینکه مسئله روز است ولی در این مذاکرات سخنی از آن نبود . ما باید مسئله حقوق بشر و دمکراسی را در مرکز فعالیت هایمان قرار دهیم.

۵ـ چرا غرب بدون کوچکترین اشاره ای به حقوق بشر وارد این توافق شده است؟ غرب حتی چین و روسیه ایران را در مهار کامل خود می خواهند. آمریکا نیز براحتی دست از سر ایران برنخواهد داشت و اگر رژیم جمهوری اسلامی زیاده خواهی هم بکند رژیم را دچار بحران داخلی خواهدکرد.

از شمار دو چشم یک تن کم و ز شمار خرد هزاران بیش!

رو شاکری که از فعالان جبهه ملی در خارج از کشور و نیز از بنیانگذاران کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ملی) بود. وی که به گفته خودش  پشتیبان دکتر مصدق بود و میهن دوستی، شکیبایی و ارزش های دموکراتیک را از وی آموخته بود، پس از کودتای ننگین ۲۸  مرداد ۱۳۳۲ انگلیسی – آمریکایی بر ضد حکومت ملی دکتر مصدق  راه وی را ادامه داده و از تلاش برای مبارزه با استبداد داخلی و سلطه خارجی بر ایران نه تنها دست نکشید، بلکه بر میزان تلاشش افزود و مبارزه را در بعد سیاست و علم به پیش برد .

خدمات وی به تاریخ نگاری معاصر ایران بخاطر تلاش مستمر و خستگی ناپذیرش برای تدوین و جستجو و گرد آوری اسناد تاریخی جنبش کمونیستی، سوسیال دموکرات و کارگری ایران از کشوها وکنار کتاب خانه ها و لابلای آرشیو دارات و وزارتخانه های کشورهای مختلف بود .تا سرگذشت این جنبشها را از منابع دست اول ثبت نماید و نه گزارشهای "رسمی " حزبی و تا اینکه این تاریخ ناشناخته، شناخته و ثبت گردد و بدست فراموشی سپرده نشود. مهمتر از همه، تا هر ایرانی اعم از مردم عادی و اهل سیاست و دانش پژوهان نیز بدان اسناد دست یابند.

من باب نمونه؛ جمع آوری آثار اردشیر سلطان زاده از رهبران حزب کمونیست ایران بود که پس از کودتای سال ۱۲۹۹ و سرکوب جنبش‌های آذربایجان و گیلان و استقرار رژیم رضا شاه و یورش به 

ما همه ی این تلاش ها را زیان آور می دانیم. هیچ چیز جز رأی و اراده ی مردم  ایران ضامن استقلال کشور نیست. توصیه ما به این افراد و گروهها اینست که تا دیر نشده به اصل استقلال و عدم وابستگی چه مستقیم و چه غیر مستقیم به قدرتها و دولتهای خارجی و نیز به رژیم جمهوری اسلامی را بطور کامل رعایت  کرده و فراموش نکنیم

در تاریخ صد ساله گذشته تمام افراد و نیروهائیکه در زیر سایه ی قدرتها  و دولتهای خارجی حرکت کردند ،